Сяджу у турме я.
Не бачу ні поля,
ні жытняга хлеба,
ні кроплі вады.
Не бачу ні лесу,
ні сонца прадвесьня,
ні белай Радзімы,
ні роднай зямлі.
Хачу я на волю,
катацца на конях,
хачу я ў пушчу,
на родну зямлю.
Хачу гаварыць я
на роднай мне мове
і пець пра Радзіму,
пра маці сваю.
2.II.1995.
|
|
